Mâna Şiiri - Eda Köroğlu

Ne acı şey 'özledim' diyerek başlamak bir şiire daha
Ne acı şey mısraların seni anması her defasında..
Unutamamak değil de unutması insanın
Unutmaya ihtiyaç duymak ne acı şey.

İster miydim böyle olmasını?
Gözlerinin yeşilinde kaybolmak varken.
İster miydim gözlerimin dolmasını?
Hüzüne sarılıp güzel rüyalar göremezken..

Bir dilek tutmak istiyorum
Parçalanmış yıldız tozlarının ardından
Bir ayin bir kutsal su umuyorum
O tüm.. yegâne kitaplardan.

Günâhla yıkanıp onca masumu
Onca masumu parçalayan umutlardan
Aşk ne cinayet silahı
Ne anlamsız bu mısralar..

Oysa ne güzel şeyler vardı anlatılacak
Şu ucu tükenmez kalemle yazılacak.
Bir dervişin ağzından damlayacak
Söz olsan duymam duyamam seni.

Yazsam aşk destan olacak
Usulca okusan anlam katacak..
Oysa ne kelimeler var akılda kalacak
Ne güzel adamlar ne kravatlar..
Nereden buldum seni?

Belki sorsaydım denize..
Mavi daha güzeldi yeşilden dehlize?
Belki sorsaydım o güzel dizelere..
Başka bir Aşk'a yelken kapı mı kaldı açılacak?

Anmazken adını cehennem meleği
Cennette melek mi kaldı bu sularda yıkanacak?
Dünya'ya huzur düştü düşeli..
Aranmadık yer mi kaldı şimdi bulunacak?

Belki sorsaydım o mavi denize..
O mu verdi rengini yoksa gökkuşağı mı çaldı diye

Belki bir cevap bulurdum
Şu mısralara anlatılacak.

Kural bu sorular cevapsız kalacak
Bir iki kafiyeli şiir bundan anlamlı olacak
Kapasam defteri sonu gelse satırların
Yazacağım bir başka şiir daha mı iyi olacak?

En güzeli değil midir anlamsız olan
Şu mısralara kaç aşk fısıldanacak?
Sana anlamsız geldi diye kızma bana
Bir başkası Mecnun olacak Leyla katacak.