Mamaş Şiiri - İbrahim Çelikli

Hakgaşlı çörek

tazeyken tadına doyum olmaz
her yemekte haşhaşyağına dolaz,
tuğla fırınlardan baş üstünde tirki
“-hakgaşlı çöreğ al emmi” diye
ikram edilirdi.

dığan çöreği bir başka güzeldi
dibi kıtır-kıtır
pekmeze banılıp yenilirdi.

Tahsinlerin, Happananın, Satellerin fırını
“-herkes çalısını evinden getirsin” diye
Mamaşın gönlü olmazdı.
Dedem ona
'-bizim Hasanböcük' derdi nedense

köyde bir tek Göde Kezban giyerdi üçeteği
Göde Kezbanın oğlu Mamaş Emmi
yaz-kış kabaralı fotin giyerdi.

'-Hamzalı ' diyenlere aldırmaz,
soğanın zarını ayıklayarak yerdi

'-eşeğe Hamzalı demişler de
eşşek üçgün su içmemiş' diye
Mamaş Emmi’yle eğlenirlerdi.
Hoca Mevlüt'e
'- ben beylerin eniştesiyin' demiş te
Hacıbey'le küsüşmüşlerdi
“ne alakası var, kim bili(r) ”

DİPNOT
çörek: taş fırında mayalı hamurdan yapılan ekmek.
Kabara: büyük başlı, ayakkabı çivisi, fotin/potin: bot
Hamzalı/Hamzallı: Tırtar aşireti içinde bir sülale