Mamafih Şiiri - Muhammet Üresin

Cümleler kısaldı özneler saklandı mamafih yüreğimin yükleri hiç azalmadı
Araya giren günler uzadı aylar yıllara vardı mamafih bende mevsim hep aynı
Nefesim daraldı göğsümde sıkışıp kaldı gittin ya içimde bütün şehirler yandı
Işığım karardı yüzümde renk kalmadı sararıp soldu sensiz canımın yaprakları

Milyon kez anlattım milyon kez dinledi mamafih tek yanıt vermiyor odanın tavanı
Malum öyle taş gibi bakıyor yüzüme mamafih o sessizlik delirtiyor adamı
Ayıbı günahını geçtim ben bir dönsen hiç utanmam öperim elini ayağını
Yalvarıp yakardım her gece el açıp tanrıya dedim ki geri ver benden aldığını

Ağzı var dili yok zavallı yüreğimin hep bir vakar içinde bekliyor yollarını
Can yanar dibi yok bu cehennemin hep kahır içinde ekliyorum yıllara yılları
Isıtmaz da yakar öyle bir ateş ki düştüğü an kül ediyor evimi ocağımı
Matem var sanki can evimde gittiğinden beri dinmedi hiç yüreğimin ağıtları