Malumdur Şiiri - Murat Ülkü

Mâlumdur, hayat telaş,
Herkesin aşkı başından aşkın.
Fakat gönlümde bir kapı var,
Zamanın yok, bilirim,
Ne zaman elin boş kalırsa,
Uğrayıver yüreğime.
Uzun uzun sev beni bir ara.

Gelmese de olur, demeyeceğim,
Çünkü gel olur mu, diye yalvarır içim.
O kadar yüz bakarken gözlerime,
Ben sadece seni bekleyen biriyim.
Tüm dünya ışığı üstüme düşerken,
Ben, sen bak diye, senin gözlerine
Bakıyorum... Meçhul bir dilde.

Ne bir isim, ne bir işaret bıraktın,
Sadece o bakışın kaldı bende.
Şimdi her köşe başında bir davet var,
Müsait zamanın olduğunda,
Uğrayıver yüreğime.
O meçhul sesin, bir gün,
Kapımda yankılanır belki.

Sessizliğin bir adı olsaydı,
Mutlaka sana ait olurdu.
Her sözcüğüm bir fısıltı şimdi,
Sadece sana ulaşır belki diye.
Geceler şahidimdir,
Kaç defa uyandım yokluğuna,
Yanımda kimse yokken.

Gölge oyunları oynuyor aklım,
Göz göze geldiğimiz anlarla.
Oysa bakışın bir an sürdü,
Bana bir ömür ders oldu.
Şimdi yorgun bir deniz feneri gibi,
Sadece sana dönüyorum yüzümü,
Karanlıkta bile.

Bir mektup yazsam, adresin yok,
Bir şarkı söylesem, duyanın yok.
Ama ben yine de bekliyorum.
Çünkü biliyorum,
Uğrayacağın bir zaman var.

Herkes koşar, işine gücüne,
Herkesin bir yolu, bir durağı var.
Benim yolum, hep sana çıkan çıkmaz sokak.
Elimde tuttuğum bu davet,
Sanki kırk yıllık bir antika.
Tozunu alıp, her gün aynı yerde,
Pencere kenarında bekliyorum.
Hayat akıp giderken,
Ben, o meçhul saniyede durdum.

Müsait zamanın olduğunda,
Uğrayıver yüreğime.
O güne dek, Meçhul kalmaya razıyım.

Biliyorum, her şey boş, bu bekleyiş nafile,
Herkesin aşkı başından aşkın.
Ama ben o meçhul sızıyla yaşayacağım.
Çünkü sen, bir ihtimalin adıydın.
Ve ben, o ihtimali sevdim.
Şimdi git, hayatına devam et.
Ama bir gün, çok yalnız kaldığında,
Unutma ki, bir yürek vardı,
Hep senin için müsait.
Gel olur mu...
Gelmesen de, o davet hep orada...