Gri rengine siyah çalmış hayat.
Aklıktan yoksun, çaresiz, bir başına,
Bedelsiz sandığın bu yaşam.
En ağır külfetin, yalnızlık nakşetmiş ruhuna.
Ve kalırken kaderinle bir başına,
Ağlayışlar unutturmaz yaşananları,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta