Ben bunun dünyanın neresindeyim diyorum
Bakıyorum göğe ve tekrar toprağa
Ben bu hayatın ölümündeyim diyorum sonra
Hüzünlü senfoniler çalıyor birden
Hüzün mü? Bach ne kadar hüzünlüyse o kadar işte
O ses ağladıkça kararıyor gökyüzü
Duruyor ve açıyor güneş
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta