Maluma Son Şiir Şiiri - Muhayyel Gizliay

Sar başa yaşadım tekrar yaşayamadıklarımızı.
Artık olmaz, söyletme aşamadıklarımızı.
İçim durulmaz, viran etme kör odalarımı.
Hayat seni mutlu etsin, beni yanında istemedi.
&
Kırdılar dalımı fermanınla yirmi yaşımda.
Ödettiler bedelini bakmadılar gözüm yaşına.
Yutkunamadım, can istemedi ekmeği de aşı da.
Beni benden eden kader, seni sen etsin; yaşa.
&
Donuk gözlere çok gelmek istedim karşına.
Karışmadım, karışmam pazarına çarşına.
Bulma bahane, elin itini yar diye koynuna alışına.
Gelin oldun diye bir düğünde, bakma gözlerime;
Şahit olma her düğünde gözümün doluşuna.
&
Muhayyel bunu dert bildi ahbap edindi.
Sandı ki o da kendisi gibi delirdi.
Duydukları sözler net bir delildi.
Uzaklaşamadığı yerden, tek gecede gidiverdi.
&
Ölçüsü belirsiz şiirin usulü kayıp bu gece.
Bu gece kederin ruhuna inmiş pençe.
Şaşırırlar, gitmez sanılan yerleri terk edince.
Bu da sana olabildiğince son şiir,
Oku sakince ve hece hece.