Malum Son. Şiiri - Alaattin Altun

İnsanoğlu tanımaz ne kantar ne ayna,
Yaptım der ettim der,ne bilir kader!
Düşünmez hiç kendine yontar boyna.
Gözü doymak bilmez, nankörlük eder.

Nimetlere kördür,Nasipten de bihaber,
Verilmiş sağlığa güvenir de şükür yok.
Emeksiz bulup yemeyi sanıyor hüner,
Kıymet minnet hanı?Gözü aç,karnı tok.

Başına hiç bir musibet gelmeyecek sanır.
Ne Geçmişten ne gelmişten almaz da ibret,
Yalnız kendini tanır Bencil, böyle inanır.
Rabbi bilmez cahil. Bu nasıl bir cüret?

Vakit gelip de kaybettiğin an dermanı,
Yüklerin birikmiş, Bir yığın bir Demet.
Görmezden geldiğin o ilahi fermanı,
Al sarıl için de hisset Bir de ezber et.

Gün gelecek bedende belirecek çizgiler,
Çok sevdiğin o teninde bir nevi hediye.
Bitecek peşinden koştuğun o ezgiler,
Biri soracak ki sana bu telaş ne diye?

Ne oldu Güzelliğin hani beden süsüydü?
Saçlar ak dökük,Yüzünse soluk kırışmış .
Anladın mı? gençlik bedenin ütüsüydü.
Ders alana açık, o tene birisi karışmış.

Neden anlamadın hayat çok kısaydı,
Her faninin can toprağına ekilirdi ecel.
Mal mülk para şöhret mi çekilir tasaydı.
Lakin Göçüp gitmiş insanla dolu ezel.

Ne yapsan beyhude,gelecek o son vakit,
O an geldiğin de,Bomboşluğunu hatırla.!
Kefende cep yok,gelmez ki senle nakit.
Yaz dünyada bıraktıklarını bir iki satırla.

Bencil,egolu asiydin, zulmettin ne oldu?
İşte geldi sıran, Azrail aştı kapından!
Sana bahşedilen nefes vaktin de doldu.
Taşınır dört kollun tutulup dört sapından.

İnsanoğlunun tek gerçeği var, oda ölüm,
Yaptıklarının bir bedeli,elbet hesabı var.
Filminin o son sahnesi işte o son bölüm,
Yattın sağına sabitsin.Lakin kabrin dar.

İstanbul / 22.12.2021
Saat:16:20