Bir fırtınanın ucundan tutup savruldum
kum tanesi gibiyim yolumu kaybettim koskoca çölde
Karanliga hapsolmuş yıldızım ben
Ne esen meltem eskisi gibi tat veriyor nede ay ışığını seyretmek yaz gecelerinde
İçtiğim çay zehir sigaram boğucu
Kederim az bile bu caresizligime
Ben kayıp yolların karanlık korkularinda seni ararken buldugum senden kalan bir nefes.yorgun bedenimi bozkır bozkır dolaştırırken maviler dolu ucurumlarda buldum kendimi. Boynumda nefesin afyonum oldu . alıp cikardikca beni bulutların üzerine mayhoş bir tat bırakıyor bende. Bırakabilsem boşluğa bedenimi ensemde nefesin
Bırakabilsem ....
Birden dusuverince aklima gözlerin anlamsız gülüşmeler belirir yüzümde. Sanki zaman sensiz akmiyormus gibi gecmek bilmiyor saatler. Kokunu birakmissin yan odada . Odaya senden girilmiyor giremiyorum. Her zaman oturduğun koltuğun yanındaki bardağın hala duruyor üzerinde kırmızı ruj izin. Kirmiziyi severdin . Gitmeseydin iyiydi ama kalamazdin biliyorum . Biliyormuyum sahiden kalamazmiydin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!