Malum Şiiri - Tamer Arabacı

Hakikat malum.

Seni sevmeye ne yüreğim yeter, ne bahtım böyle bir sevdaya müsaade eder.
Varlığını anlamak sebeb-i hayatım, Allah’ım neyle sınanıyorum!
Yıllar oldu. Bitmedi alacağı benden aşk yaralarımın.
Biliyorum, sonum olacak birgün yüreğimdeki bu savaş
Kader malum,
Seni istemeye ne gücüm yeter, ne de ismini yazmaya aşkım yeter.
Düşlerim artık imkansızlığım. Yarabbi ben böyle nasıl yaşıyorum!

Halbuki yoruldum sevmelerden, bıktım ucuz ümitlerden.
Yalancı baharların kokusu üzerimde
Ne vakit çiçek açsam en karasından kışlara maruz kalıyorum.
Nefes almak oysa sevmeler bende
Ondan beladır şarkılar bittiğim gecelerde
Bile bile kaybedeceğimi yine de seviyorum.

Aşk malum,
Anlamına vakıf olmaya ne akıl yeter, ne de erer akıl nedenine nasılına
Bu hangi boyut! Allah’ım güneş büyürken üzerimde ben neden üşüyorum?
Ömür bitti. Cümleler yarım kalmış, sensiz biçare yazacaklarım.
Anlıyorum, duvarlar örsem korkularımdan kaybedeceğim seni.
Hakikat malum.
Yaşamaya seni ne hayallerim yeter, ne de payıma bir tebessüm düşer.
Vereceğim son nefes hatırına Yarabbi! İçmeden sarhoş nasıl oluyorum!

25.04.2016 12:41