Malını Ye Malını Şiiri - Gökmen Sakin

“MALINI YE MALINI” adlı şiirin öyküsü Bir zamanlar çok cimri, malını yemeye kıymayan Ercişli bir zengin varmış. Her ne alırsa, ucuz bulmak için dükkan dükkan gezermiş. Bir gün hanımı et istemiş. Bu da Erciş'te kasap kasap gezmiş ama nere gitse çok pahalıymış. Ercişli kasabın biri; “Memet Emmi, benim bir arkadaşım Patnos'ta ucuz hayvan almış, eti de çok ucuz veriyor istersen git ondan al.” Demiş. Bu sözler Memet Emmi’nin kafasına yatmış, Patnos'a gitmiş. “Ben Erciş’ten geldim, ucuz etin varmış, bana bi kaç kilo et ver.” Demiş. Patnoslu: “Etini vermesine vereyim de artık geç oldu, dönüşe araba bulamazsın, bugün misafirim ol yarın gidersin.” Demiş. Memet Emmi kabul etmiş. Kasap akşam bir but almış, beraber eve gitmişler. Bizim Ercişli şaşırmış. “Yav ben bu butu bir senede evime götürmüyorum. Sen bir günde nasıl bu kadar eti götürür yersin.” Demiş. Adam: “Eve gidelim, anlatırım.” Demiş. Eve gelince adam anlatmaya başlamış. “Bak hemşerim, o gördüğün kasap dükkânı benim değildi, bu gördüğün hanım da benim hanım değildi. Bunun kocası, budu getirdiğim kasap dükkânın sahibiydi. Kocası ölünce hanımı dul kaldı. Ben de gittim hanımını aldım. Hanımı benim olunca kasap dükkânı da benim oldu. Ben de Allah rahmet etsin, o adamın hem hanımını aldım, hem kestiği eti hem de servetini yiyorum.” Demiş. Bizim Ercişli bunu duyunca çok kötü olmuş tez sabahın olmasını beklemiş ve sabah olunca bir araba erz ak dolusuyla evine gitmiş. Hanımı bu kadar yiyeceği görünce çok şaşırmış. “Yav Bey; bunları biz mi yiyeceyiz.” Demiş. Memet Emmi kızgın bir yüz ifadesiyle, “heralde biz yiyeceyiz, bekliyon ben öleyim başkasıyla mı yiyesin.” Demiş.