Fıskiyeler kurumuş ve güller solmuştur.
Ölüm tütmektedir. Yaklaşır günün.
Küçük Buda’lar gibi semirir armutlar.
Mavi bir buğu kaplar gölü.
Balıkların çağı arasından kımıldarsın,
Domuzun mağrur asırları arasından –
Kafa, ayak parmağı ve parmak
Gölgeden çıkıp berraklaşır. Tarih
Besler bu kırılmış yivleri,
Bu kenger taçlarını,
Ve karga giyer giysilerini.
Miras kalır sana beyaz süpürgeotu, bir arının kanadı,
İki intihar, aile kurtları,
Boşluk saatleri. Bazı sert yıldızlar
Şimdiden sarılaştırır gökleri.
Örümcek kendi ipinde
Geçer gölü. Solucanlar
Terk eder mutat meskenlerini.
Toplanır küçük kuşlar, toplanır
Zor bir doğuma getirdikleri armağanlarıyla.
[1959]
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 14.12.2009 16:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
The Manor Garden by Sylvia Plath The fountains are dry and the roses over. Incense of death. Your day approaches. The pears fatten like little buddhas. A blue mist is dragging the lake. You move through the era of fishes, The smug centuries of the pig- Head, toe and finger Come clear of the shadow. History Nourishes these broken flutings, These crowns of acanthus, And the crow settles her garments. You inherit white heather, a bee's wing, Two suicides, the family wolves, Hours of blankness. Some hard stars Already yellow the heavens. The spider on its own string Crosses the lake. The worms Quit their usual habitations. The small birds converge, converge With their gifts to a difficult borning. [1959]
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!