Malihûlya Şiiri - Zeynel Bey

Eğer bilirsen Bade, yüzün hala karanlık bende,
Ellerimde ateş böcekleri, dermansız seni arıyorum,
Sırtımda yüzlerce umut çiçeği, acı içinde,
Günlerdir ektiğim tohumların açmasını bekliyorum.

Zahmeti gönlünden olanın, adı akılda kalırmış,
Bade, bu sıra kirpiklerin aklımı başımdan almış,
Hülyalarla yaşıyorum, yüzüm hayalinle yaşlanmış,
Beni umuda bile mecnun eden bu sızı, aşkmış.

Yüreğim yüreğine rehin, sırlar arkasından,
Güneşin en güzel hali bile senden sonra sıradan,
İnan! Eksik olmuyor ismin duamdan,
Seni bana getirecek olan, kaderimizi yazan yaradan.

Öyleyse Bade, nazikçe okşayacağım yüzünü,
Çalacağım hayattan seni, ruhuna dokunacağım,
Gel artık, sokağımda bırakma bu garip hüznü,
Omuzlarımda günahını değil, seni taşıyacağım.

Güzel satırların senin için filizlenmesini bekliyorum,
Kuşların pencerenin önünde hayalimi izlemesini,
Cennetteki Tuba ağacının sesini duyuyorum,
Adının geçtiği yerde, rüzgarın zarifçe esmesini.

Eğer bilirsen Bade, tırnaklarımdaki kan izi,
Seni hep aradığım ateş böceklerinin katili,
Umut çiçeklerinin boynuna geçirdim ipleri,
Görmeden öleceğim biliyorum, gözlerinin yeşilini.