Bir resmin yok ki assam, odamdaki duvara,
Sabah akşam seyretsem, dalarak hülyalara,
Efkâr bastıkça çıkıp, gezsem de caddeleri,
Maalesef hayalini, göstermiyor Ankara.
26 Ekim 1987-Pazartesi/Ankara
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta