Maleal Şiiri - Fılız Erturk

Adını Maleal koydum senin.
Çok uzaktan geldin
tuttun ellerimi ve dedin ki;
“Konuşmayı bilmem ben senin sözcüklerinle,
bilirim yine de anlaşmanın türlü yolunu.
Ne duymana ihtiyacım var bunun için beni
ne de görmene
inandırıcı olmak için gözlerimi.
Beni çağırdın
henüz bilmeden adımı
ve işte bu sırlı bohça ki,
ellerimde tuttuğum gerçeği ikimizin.”
Maleal
Maleal
Maleal
Mavi ışığın var senin
zarif bir boynun.
Gözlerin deler geçer düşüncemin belitini.
Ben ki
acıyla ve aşkla boyadım ülkemi
ve tülünü gerdim üstüne gecenin.
Bakanlar karanlığımı gördüler
Dediler ki
Bu gecedir ve soğuktur
uzaklaşmak gerek üşümeden iyice
geriye dönüş yolunu bulabilecekken henüz el yordamıyla.
Sıcak ve güvenli evlerini özlediler
çocuklarının şen çığlıklarını.
Eşleri ısıtmıştı yataktaki yerlerini
ve
Fenerleri ışıl ışıl aydınlatıyordu bahçelerini.
Sen Maleal!
Tülüne bürünmek istiyorsun gecemin
gizlediğim hazine görünebilsin diye.
Ah Maleal!
kanatsız kuşum...