Malazgirt'te Zaman Şiiri - Nihat Malkoç

...Anadolu'yu vatanlaştıranlara rahmetle...

Bir çığ gibi geldiler Anadolu üstüne
Diyojen de kim deyip rest çektiler restine
Aylardan ağustostu, kılıç kuşandı binler
Onların narasıyla dağlar ve taşlar inler
Gösterdiler dünyaya milletimin gücünü
O gün Sultan Alpaslan aldı Türk'ün öcünü
Tarihten neşet eden hayallerimiz vardı
Malazgirt, kapıları açan bir anahtardı
Gözü pek kahramanlar saplayınca kamayı,
Selçuklu yiğitleri diz çöktürdü Roma'yı
Alparslan'ın ordusu durdu düşmana karşı
Dört nala koşan atlar titretti arzı, arşı
O heybetli duruşla korku saldık zalime
Yiğitler sanki meydan okudular ölüme
İslâm'dı hedefinde, nefret saçtı Malazgirt!
Karşıda debelenen çirkef haçtı Malazgirt!

Dik durduk, diri durduk; canları siper ettik
Çalınsın davul zurna, dostlara haber ettik
Tarihte hep dik durmuş, onurlu bir insandık
Meğerse yiğitlermiş, dağlar yürüyor sandık
Güneşi mütebessim müjdeci bir tan gördüm
Alparslan gibi yiğit bir büyük sultan gördüm
Orta Asya dar geldi, taştık Anadolu'ya
Allah için savaştık, koştuk Anadolu'ya
Bir kez görmeliydiniz ordunun savletini
O zaman inşa etti bin yıllık devletini
Pas tutmaya yüz tutmuş kılıçları çıkardık
Anadolu bizimdi, bizimdi bu yurt artık
Kırdık paslı zinciri, ebediyen olduk hür
Mübarek kanımızla tarihe vurduk mühür
Kanla yoğruldu toprak, güller açtı Malazgirt!
Görünce yiğitleri, düşman kaçtı Malazgirt!

Çanlar susmaya mahkum destanlar konuşurken
Hilâl yıldız söyleşir yiğitler vuruşurken
Malazgirt ruhtur bize, zaferlerin anası
Coğrafya vatan oldu, çok büyüktür mânâsı
O sultan ki Bizans'ı sıkıştırdı köşeye
Türk-İslâm âlemini gark eyledi neşeye
Toprağa düştü nefer, ölüm şerbeti içti
Kimisi bayrak oldu, kimi sonsuza göçtü
Bayraktaki al kanı, misk-ü amber teridir
Müslüman Selçuklu'nun, ümmetin zaferidir
Dağlara ve taşlara yazdırdılar adını
Hakikat eylediler milletin muradını
Bizans'ın içi dışı geniş iken dar oldu
O gün Sultan Alparslan arza hükümdar oldu
Ya ölüm ya hürriyet, hürlük seçti Malazgirt!
Üstünden on asırlık zaman geçti Malazgirt!

Aldığı nefes değil, sanki alevdi, kordu
Allah nidalarıyla cenge tutuştu ordu
Bizans'ın askerleri dolaştı alık alık
Bir işe yaramadı, olsa da kalabalık
Koşmuyor, uçuyordu ordunun binitleri
Besmeleyle açıldı kapının kilitleri
Kahramanlar, geceyi yorgan misali dürdü
Alparslan, Diyojen'i otağına götürdü
İslâm'ın kılıçları o gün murada erdi
Nizam-ı âlem düşü dünyaya düzen verdi
Şehitlere açıldı cennetin kapıları
Yaradan'dan ikramdır cennetin tapuları
İnsan üstü bir güçle erler kendini aştı
Zaferin ışığıyla bütün gözler kamaştı
Müslüman'ın kanını Haçlı içti Malazgirt!
Türk'ün alperenleri düşman biçti Malazgirt!

Dağlar, taşlar inledi; vuruşma yaman oldu
Şanlı Türk ordusunun azığı iman oldu
Fatihler Fatih'ine Diyojen boyun eğdi
Alparslan'ın tertemiz alnı secdeye değdi
Tarihin aynasından nice yiğit el eyler
Küle dönmüş zamanı deste deste gül eyler
Yokuşu devirenler, o gün gördüler düzü
Salip'in karşısında hilâlin güldü yüzü
Uğrunda savaştığı Allah, Türk'e yâr oldu
Anadolu Bizans'tı, İslâm'a diyar oldu
Şafağa selâm saldık, defterleri dürdük biz
Malazgirt Ovası'nda hesapları gördük biz
İmanla yürüdük biz, hakikatin yolunda
Anadolu Türk oldu, bin yetmiş bir yılında
Bir dönüm noktasıydı, büyük öçtü Malazgirt!
Türk'ün cengâverleri Hakk'a göçtü Malazgirt!