Malazgirt'e Doğru Şiiri - Derviş Akçay

Yemyeşil bir rüzgâr esti dağların arasından
Üç alperen at koşturdu Hazar'ın ver'asından.
Terlemişti atları,kartal gibi uçtular
Açıldı vadiler, yarıldı dağlar
Zamanın içinde eridi çağlar
Heyecandan dile geldi atlılar;

''Uyumak düşmez bana bir ana kucağında
Ninnilerim olmalı gürleyen nal sesleri.
Düşlerim dolaşmalı yerin her bucağında
Dünyayı fethetmeli bozkırın nefesleri.

Şaha kalkmış alperen uçmalı Kafkasya'ya
Erimeli bozkırda atların yeleleri.
Şehitler canlanmalı dönmek için dünyaya
Çağırınca kopuzun ızdıraplı telleri.''

Yüreklerini acı bir hasret ateşi
Çepeçevre kuşatmış üç atlı,heyecanla
Koşturdular atları uçar gibi batıya,
Görülmedi şimdiye bu seferin bir eşi.

Havayı içiyordu, toprağı soluyordu.
Hem yiğitler hem atlar yolları kolluyordu.
Ovalara indiler aşıp karlı dağlardan
Öptüler Kafkasyayı eğilip ak alnından.
Üç kartal '' ötelerden bir haber var'' dediler.
Bir yağmacı sürüsü Kafkaslar'a indiler.
Geldiler yaban sesler rüzgarın dallarında,
Geçtiler terli atlar kayaların ardına...

'' Kurşunun tadını henüz duymadım,
Gönülden gönüle akan dünyada.
Başımı koyup ta uyuyamadım,
Gül kokan yastıkta, sıcak rüyada.''

Alperenlerden biri;
Eğer amansız ve kaçınılmazsa kavga
Destanlar yazılmalı kanlarla
Ve parmak düşmeli tetiğe,dedi.
Mavzerler kükredi...

Üç yiğit mor ufukta biner hedef seçtiler.
Üç yiğit bir ağızdan şehadet getirdiler.
Diz çöktüler toprağa asırlık hasır diye,
Abandılar tüfeğe parmak düştü tetiğe.
Öğle imanla ateş ettiler ki hedefe,
Gök kubbe serinledi masmavi çadır diye.

Kızıl bir kurşun öptü bir yiğidin bağrını
Serdi ufka nakış nakış kanını
Ağzı kurudu, gözleri bulandı
Yollar kıvrım kıvrım uzandı,
Ana vatana doğru.
Gök kubbe tersine döndü.
Çöktü dalga dalga yüzüne
Sonbahar yellerinin yalnızlığı.
Eriyen tüm yapraklar uçuştu saçlarına
Arta kalan ümitler döküldü damla damla.

Bütün renkler uçuştu ölüm sessizliğinde
Mavi, sarı, erguvan akşam serinliğinde.
Varlığı kucaklarken bir kelebek can verdi.
Can verdi bütün varlık, yokluğun can evinde.

Dağlara dayandı, karlı dağlara
Sarı bir duman çöktü omuzlarına
Yutkundu.....Bir anlık.
Sonra, sonsuz bir karanlık.

Şimdi uyur Kafkaslarda üç mezar
Başlarını koymuş mor ufuklara.
Taşlarında yalnız şu cümle yazar:
Bunlar vatan için düştü toprağa.

Geleceğim diye bekleyen kollar
Çaresizim, kelepçeli bileğim.
Ben artık yazamam böyle destanlar,
Bu renklere dayanamaz yüreğim.