Malazgirt Şiiri - Şükran Beşışık

Asya’dan Anadolu’ya uzanmış gök kuşağı,
Bilge kağan Gültiğin töresiyle
Ak süt emmiş yiğitler inancın doruğunda,
Savaşta, barışta,secdeye değen alınlar,
Atlısı, yayası, komutanı,
Yürüdü Malazgirt ovasına.
Yedi renk birleşti,
Nasılda sevinçli Anadolu…
Alpaslan kurdu, Malazgirt’e otağı.
Allahû ekber nidaları…
Cıvıl cıvıl dı, kimi gazi kimi şehit,
Şahlandı dolu dizgin!
Bizans’ın kırdı kolunu kanadını.
Malazgirt tohumdu ekildi, Anadolu’ya…
Filizlendi, kök tuttu, yayıldı Avrupa’ya…
Bir elinde bayrak bir elinde defne dalı,
Temel kurdu Osmanlı’ya…
Ağaçlar meyveye döndü.
Savaşta arslan, barışta gül oldu.
Cıvıl cıvıldı kuşlar,yaşatmaya çağrılı,
Tüm çiçekler Malazgirt’te açıldı.
Anadolu ‘da cennet kokusu…
Hacı Bayramı,Hacı Bektaşi, Mevlânası,Yunusu,
Nehirler zemzem oldu,içenler hakkı buldu.
Yıllardır yanan bu meşale,
Dilerim haktan, kıyamete kadar sönmesin,
Pırıl pırıl parlasın, ışık saçsın her an…

,