Malazgirt Şiiri - Fahri İlhan

MALAZGİRT

BUGÜN 26 AĞUSTOS

Gözümün önüne Malazgirt Meydânı geliyor.
Sultan Alpaslan'ım en önde, beyazlar içinde,
Arkasından, gök zırhlı, tunç miğferli, tolgalı,
Elde kılıç, dilde tekbîrle erkânı geliyor.,.‎

Kulaklarımda bir uğultu gök gürlüyor gibi,‎
‎ “Allah Allah” sesleri, nâralar, davullar, kösler,‎
Kılıç şakırtısı, at kişnemesi, uçuşan başlar
Ve… “Şimşekler saçan ayaklar”ın nâlı geliyor…‎

Rabbime el açmış da Âlem-i İslâm her yerden,‎
Allâh’ım! .. Ne duâlar, nice “Âmîn”ler geliyor…‎
Sonra, tâ “Yüceler Yücesi”nin kutlu katından,‎
Türk’e -âferinlerle- “Zafer Fermânı” geliyor…‎

Malazgirt! Âh Malazgirt! .. Kutlu kapı, mutlu ova,‎
Mehmetçik’lerimin gönlünce hür ve geniş, engin; ‎
Diyojen’in ordusunu sıkıştıran, esir eden,‎
Bizans’a dar gelen yer.. Bizans’ın ârı geliyor…‎

Orta Asya! Atayurdum, yiğitlerin yatağı,‎
Akıyorlar -Dicle gibi, Fırat gibi- ovaya…‎
Anadolu’m, Anayurdum! .. Aç kollarını, sevin! ‎
Öz evlatların - ebediyen- bu yânı geliyor…‎

İşte, bugün, bu derin duygular içindeyim ben.‎
Sanki, orda cihâd edenlerin içindeyim ben.‎
Uzakta olsam da, hergün vatan içindeyim ben,‎
Şükret Fahri! . Yâdına Türk’ün Hâkânı geliyor..‎

‎ 26 Ağustos 1996 / DANİMARKA‎