Malazgirt Şiiri - Barış Arslan

Allah insanı yoktan var etmişse eğer
O insan ki, narkı bütün dünyaya değer

Yıl bin yetmiş bir, vakit bir Cuma sabahı
Asumanı sarmıştı bütün Bizansın ahı

Kimi atlı, kimi yayan, kimi tek tük oklu
Adından ürpermek gerek, çünkü o Selçuklu

Güneş beyinlerde hayli kan kaynatırken
Ne çıkardı, yiğitlerde böyle bir iman varken

Uçsuz meydanda kılındı bir Cuma namazı
Bir avuç koç yiğidin yankılandı avazı

Toz bulutu ağınca, semaya yavaş yavaş
Artık kaçınılmazdı böyle büyük bir savaş

Yer Anadolu’ydu yurtsa Türklerin yurdu
Yüce Sultan Alparslan, hilal taktiği kurdu

Tek bir amaç vardı akıllarda kalan
Son kez sesleniyordu orduya Alparslan

“Karış karış kanımızla ıslanmazsa bu saha
Belki güneş doğmayacak,artık yarın sabaha”

Kalbi Allah Allah deyince ak saçlının
Yüreği ağzına gelmişti, kalabalık haçlının

Eşsizdi cihanda böyle kutsal bir ordu
Bir ağızdan tekbir, gazayı hayra yordu

Gönlündeki iman açığa vurduğu an
Kalmadı Malazgirt’te bu sesi duymayan

İkiyüzbin haçlıyla göründü Bizans soyu
Katıldı ordumuza Uz ve Peçenek boyu

Kaderin tutsak ettiği ölüm kalım savaşı
Bırakmadı meydanda taş üstünde bir taşı

Dağılan birliklerin sol kanattan kaçışları
Kulaklardan gitmedi, bir zaman haykırışları

Bir anda kalmadı haçlıdan tek bir eser
Onlar ulu gazilerdi, ordusuyla şaheser

Doğruluk rehberse, batar mı böyle ülke
Yine Sultan Alparslan imza attı bir ilke

Vatan oldu tek tek, Bizanstan alınan iller
Kaderin kıskacından kurtulmuştu gönüller

Yüreklerden silindi, talihsizlik izleri
Anadolu bundan böyle esir aldı bizleri

Ellibin koç yiğitti, belki sayıca çok azdı
Malazgirt’te bu ordu, oysa bir tarih yazdı…!

31.05.2002........................Mecruhi