Saat 19.00 a girmekte
Bütün otobüsler dolu
Bir koşuşturma sürmekte
Herkes yolcusun göndermekte
Ayrılık zor geliyor insana
Ya sevenler anneler babalar
Dökülen ayrılık gözyaşları
Duygulandırıyor insanı
Ayrılık saati gelip çatıyor
Birbirine sarılmalar öpüşmeler
El sallamalar buse yollamalar
Arabaların kalkışları insanı yakıyor
Ayrılık kavuşmanın ilacı
Yeni bir hayatın başlangıcı
Dünya bu kimi geliyor kimi gidiyor
Yolcular yurdun her yanına gönderiliyor.
Otogarlar bir han misali
Sürekli dolup boşalıyor
Hiç kimseye mesken olmuyor
Kimi sevinçten kimi ayrılıktan
Gözyaşları sel olup gidiyor
23.09.2014
Malatya Otogarı
Kayıt Tarihi : 29.9.2014 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Asker sevkıyatı vardı herhalde.
İki genç kalabalığın içinde,
Yapayalnızdılar sanki gezegende.
Umurlarında değildi hiç kimse,
Hasretin ateşi kor gibi
Düşmüştü yüreklerine.
Birleşti yüreklerinin sesi
Sarıldılar özlemle.
Dediler “tren hiç gelmese,
Kalsak bin ışık yılı böylece…”
Vakit geldi, delikanlı atladı trene
Dönüp bakmak istemedi geriye,
Kız bekledi umutla
Delikanlı el sallayacak diye.
Bu bekleyiş umutsuzdu, nafile…
Geride kalmadı tek yolcu bile,
Hüznünün ağırlığı ile
Genç kız çökmüştü yere.
Tam tren niyetlenmişti harekete
Acı bir düdük sesiyle;
Son vagondan atladı bir gölge,
Gidemedi genç adam, döndü geriye
Onu parçalanmış yüreğiyle
Bekleyen sevgiliye…
Dudakları birleşti
Bin ışık yılının ilk gününde.
Ne olur sevgileri hiç bitmese,
Sonsuza kadar böylece sürüp gitse…
Naime Özeren
Ben de Garda adlı şiirimi genç sevgililere armağan ettim bir kez daha, sayfanız aracılığıyla. Kutladım şiiri ve sizi.NİCELERİNE Necati bey. Esenlikle...
TÜM YORUMLAR (4)