Her geçen kervana bir umutsun...
Yedi tepeden baksan yekünü bulursun
İki yakan bile bir araya gelmemişken
Söyle İstanbul, sen cefaya mı yolsun?
Görmen için geziyi, ayna tuttuk sana
Nöbetleşe bekliyorduk, hep bir arada
Biraz da moloz dökmüşler kenarlara
Kesilmesin diye, sarıldık ağaçlara
Kuaförün, deniz kenarından kırıklar alıyor
Köprüler bahanesi olmuş, iyice ağdalıyor
Yetmiyor önce yakıyor, sonra köpüklüyor
Makyajın taze kalsın diye, beton döküyor
Kayıt Tarihi : 12.10.2014 03:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Modern şehrin, yaban yüzü insanlarına, rant yaratarak, ortak mirasımıza şerh koyanlara ve ayrı kıtaların insanlarına, sevenlerine, çalışanlarına ithafen. Ülkemizde refah çarkının dönüşünde, en büyük dönüşümü de İstanbul yaşamıştır. Gerek kentsel dönüşüm gibi zaruri ve gerekse "sit alanlarında derecelendirilmesi" gibi keyfi, bazen de münferit projeler nedeniyle, İstanbul' un doğallığına el sürüp, yok ettiğimiz bu dönemde yönetimdekiler başta olmak üzere herkesin sorumluluğu bulunmakta. Eşsiz yapıları ile modern yüzü ön plana çıkartılmaya çalışılan ancak geriye dönüşü imkansız değişikliklere maruz kalan bu iki kıta-tek şehir metropol dile gelemezdi, içine atar, boğaza dökerdi yine...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!