Maktul oydu 7 Şiiri - Özay Sağlam

1035
MAKTUL OYDU 7
İçimizin rengi soldu
İkimizin de rengi soldu
Sen yazdın çiçekli etekler taşırdın
Ben yağızdım yazdan sonrasıydım

Zifiriydin
Saçların zifiri akardı çarşıyı yakardı gözlerin zifiri bakardı
Kaşların kirpiklerin zifiriydi ok ve yay karışımı
Endamınsa tarifsiz bir şeydi

Ben yağızdım
Deniz kenarlarında durur sana bakardım durmadan
Seni görür
Hüzünle dolardım hüznüme ağlardım
Seni yazardım

Sen yazdın hep bir avazdın içimde
Türkümdün sonra
Şarkım gazelim
En çok da şiirimdim

Yağızlığım kışta karda doğduğumdandı benimse

Bahar isterken çiçekler içinde senin eteğin gibi
Kış oldum
Kendi hüznüme yağdım
Kar oldum
Kahrolurdum

“Bir şeyi seçersen bir başkasını kaybedersin
Hiç bir şeyi seçmezsen her şeyi kaybedersin” misaliydim
Bir şeyi seçtiğimde
Bir başkasıydı kaybettiğim
Hiç bir şeyi seçmediğimde ise her şeyi kaybettiğimi gördüm

Narı seçtim yine de o kadar rengin içinde

Kanadı sonra rengim bir cehennem narına döndüm
Yaktım bütün renklerimi
İçimdeki bir şeylerdi yanan yandı yerle bir oldu her şey

Önce ikimizin rengi
Sonra sevda
Sonra da sevgi soldu

Yakınlık bir uzaklık bir tuzak oldu kesişmeyen bir renk içimde
İçimin rengi soldu
Kayboldu

En son solacak içimizken bende bir aldanmışlık
En son solacak ikimizken
Bana yazık sana eyvahlar oldu

Ya benim yalnızlığım
Dost eller sofrasında bir karanfil kokusunda ne biçim zifirilikmiş bu
Ruhsuz bir renge dönüştü her şey
Solsun istememişken
Soldum istememişken

İstemekle olmuyor soluyor işte
Sevmekle olmuyor
Ben seviyorum hâlbuki hala neden soluyor peki her şey öyleyse

Zifiriden sonrası yoktu
Solmazdı bildiğim
Hele ki iki kişi istemiyorsa hiç

Bu muydu peki sevdanın tarifi
Hani yoktu tarifi
Bir karanfil rengi oldu sevdiğim
Zifiri hayalim

Dirense de bedenim beynim ruhum ve yüreğim
İçimdeki yer oydu
“İçimde ölen birisi varsa”
Varsın solsun öyleyse dedim rengi
Benim içimdeki renk oydu
Onun içindeki kim bilmem ki hangi cehennemdi

Güya aşk cennetti
Cehennemdi sevda
Ben yine de yangınken yanmışken ona
O zifiriden kızıla döndü
Direnemedim onsuzluğa içimin rengi uçtu
O soldu içimde

Önce şarkıların sonra da şiirlerin rengi soldu
“İçimde ölen birisi var” misaliydim artık

Tarifi böyle değildi sevdanın
Zaman geçti
Mevsim değişti
Ben kışa dönerken o sonbahara döndü
Gecenin rengiydi güya zulasına sığındığım

Benim rengimi hiç tarif etmedi ki nereden bileyim rengimi

Gece zifiri şehla baksa da yine gözlerimin içine
Gündüzlerimdeki ışığın rengi yok oldu
Depremler koptu gönlümde
Öldüremesem de onu içimde kim vurduya giden ölen yine de sevgiydi

Bir selamı bile yeterken
Aramaz sormaz oldu
İçimin rengi soldu onun da
İçimizin rengi soldu
İkimizin de rengi soldu

İçimizdeki renkleri de ikimizi de sevdayı da öldüren hep zifiriydi
Maktul hep o oldu
O öldürdü

Maktul oydu.

özay sağlam