Maktul her kimsen 5 Şiiri - Özay Sağlam

962
MAKTUL HER KİMSEN 5
Kar oldun yağdın saçlarıma beyaz
Kara bilirdim ben seni oysa

Bir okaliptüs sanmıştım seni hem
Dertmişsin
Sarıçiçeğe duran

Zehirli bir palmiye
Dikenli dökülen
Kabuk kabuk
Kabuk bağlayan üzen üzülen

Bir kıyı sanmıştım seni
Bir ıssızlık bir sığınak
Çarşaf çarşaf

Bir okyanusmuşsun oysa dalgalı
Kırışıklıklar yüzüme
Çizgiler anlıma

Ya boyum
Ya ne demeli şimdi posuma

Hani eğilmeyecektim
Dağlardaydı sırtım

Ve yüreğim de süt liman

Tenin gibi
Kaymak

Ayrılık korkak
Hasret bir sürgün ki çorak

Tam on ikide tiktaklarım

Ne tadım kaldı
Ne de tuzum

Sen yoksun ya
Artık ayarsız tüm zamanlarım ve de kararsızım

Anlamsızlık her şeyim
Tarifim bu değil miydi sende sayende

Ben ne biçim adamım
Sayende çok anlamsızım

Güya aynı dili konuşuyorduk

Ben ne dedim sen ne anladın
Belki de ben yanlış anladım

Başım göğsünde olmalıydı
Kör gecelerde şimdi

Senin göğsün şimdi nerede

Benim saçlarım şimdi ak
Seninki sarı mı hala

Yüzüm hep çizgiler
Senin tenin helva mı

Bu muydu sevdanın tarifi rengi
Bu muydu kavlimiz

Böyle miydi yaşamak

Bir direk dibindeyim yine eskisi gibi
Sokak lambaları altında
Senin zifiri yokluğuna inat

Şiirlerim benimle
Hayallerin içinde

Bir toprak saydın
Çiğneyip geçtin ve gittin

Öğüttü zalim yıllar
Unutulmuşluğun değirmeninde bu aşkı

Ne sen yolcu olabildin
Ne ben hancı

Kabahat seni sevende demedim
Bir ahmakıslatana döndün gönlüm

Yakışmadı çekip gitmek bana
Fiyakamı bozdu

Senden çekip gitmek ölüme denk

Aşkımın faili sen
Cezayı üstlenen ben

Ölen kim peki

Maktul her kimsen.

özay sağlam