Maktul Şiiri - Fatih Porsuk

Yaz günü üşüdüm bir parkta
Güvercinler suların basında
Yeni tanışmış iki âşıkla göz göze geliyorum
Utangaç ve masumlar…

Çimenlerin arasından toprak kokusu
Nefesimden soğuğun buğusu sızıyor
Yalnızlık çiçekleri sıralanmış
Bir veda şarkısı söylüyor

Düşman olmuş bakışlar arasında
Tek bir korkunun namesi
Sakin ve inceden seyirdeyim
Pusuda yatan namert insanoğlunu

Karanlık ve soğuk bir fırtına
Bana doğru yaklaşıyormuş…
Beni konuşan dudaklardan
Kuşlar almış haberi…

Hazırlanmak istemiyorum bu savaşa
Bırakın hazırlıksız yakalanayım
İlk aşk gibi olsun Ciğerden vursun mesela
Kanamasın sızlasın sadece…

Ya da kahpece bir kursun olsun
Arkamdan konuşulan sözler
Sırtımdan vursun isteyenler
Yıkılırsam namert olayım

Ben susarım yazı kalır
Ben giderim adım kalır
Bu dünyanın bir sonu vardır
Hesabı ahir hayata kalır…

(01.09.2006)