İki kişilik çay söyledik
Maksat muhabbetti
Oturup kalkacaktık.
Eski anılara daldık...
Ne çok ortak anılar,
Yaramazlıklar vardı.
Çayları tazele dedim,
Dört dönen çaycıya,
Hep şekerli içerdim,
Onun için vazgeçtim.
Hiç koyu içmez idim,
Tavşan kanı getir dedim.
Maksat, muhabbeti,
Saat on ikiyi de aştı.
Kapat dedim çaycıya,
Bu gönül bardağı taştı.
Kayıt Tarihi : 4.8.2014 14:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!