Makrob Şiiri - Ercan Sonmez

MAKROB

Bir adam tanıdım,gömleğini ters giğerdi.
Şaşırır adresini,mezara girerdi.
Ağlar,aglar,gülerdi,sümüklerini de yıldızlara silerdi.
Bir adam tanıdım hıç gelmez hep giderdı.

Bir adam tanıdım mevsımı yaz,ama cok poyraz eserdi.
Uçurumlarda gezerken,şirin masallar düzerdi,
ayaz caddelerde ezilen,kedilerin yavrularına,
ve bileklerini keserdi mahşerde yüzen köpek balıklarına,
Bir adam tanıdım o hep tagrihi ezerdi.

Bir rekordmendi o bashlamadan bitme dalında,rüzgyarlar gibi koşardı doğmadan ölme kulvarında.
Damarlarında akan İntİharları yashatacaktı sonuna kadar.
Kıyağmete ağşık benlİgİ hayat sachacaktı bİr ÖmÜr boyu ama savurmayacak.
Sagnİyeler aşkının ölçÜsÜ,sevmek onun ölme sanatıidi.

Bir adam tanıdım,yedi köyden kovulmuştu,
onu seven bırtek ölüm,oda doğmasını beklemekten yorulmuştu,
hayallerinde ruyaları çoktan gerçek olmuştu,
ama hıç bıkmaaz,heeeep sarhoştu.

Bir adam tanıdım,o gömleğini ters giğerdi.
TANRIYI hapşırtır,çok yaşa derdi.
çoktan ölürdu,olmasaydı en muhteshem intihar,YAŞAMAK...
Hayallerini achar doa ederken,gozyashlarını da cennette melekler ıcherdı.
Bir adam tanıdım,o bir şair-döver biçerdi.

Bir adam tanıdım....o gomleğini heeeeep ters gierdi...............