Makberi Beklerken

Her canlı tadardır makber deneni,
Ne yapsan ne etsen kaçış yok ondan.
Gençmiş bu deyip, bırakmaz kimseyi,
Gün gelir çatar, seni eder candan.

Düşlerle yaşamaya başlamışsan,
Artık iflah olmazsın, sen ne yapsan.
Kendin için sen ona erken’ de desen,
Yine de makber ayrılmaz peşinden.

Bırakınca kendini, hayatın seline,
Düşünürsün her gün kendi kendine.
Koyarlar seni, hep çocuk yerine,
Düşersin sen, el alemin gözünden.

Gelince şu makber, senin aklına,
Doyar gör bak, yüzlerin göz yaşına.
Ne kara gözlerin ne kara kaşa,
Aldanmaz makber, ona ne yapsan.

Sen oturmuş o makberi beklerken,
Gitmez gayrı düşlerin gözlerinden.
Yaklaşır makber bu gün yarın derken,
Sonunda gelir çatar, sen ne yapsan.

17 Nisan 2014
Antalya.