Makber semaisi Şiiri - Mehmet Sani Özel

Sayısını bilemem bozulan ahitlerin
Ellerinde tutanaklarla, üzerime geldiğini görünce
Uyandım seslerine, ıstırap çeken muvahhitlerin

Makber semaisi hüzünleniyordu anda
Toprağı yardı, her birinden birer baş uzandı göğe
Ve her biri birer vahdet sardı, sobeledi sanki
Sidre ye kapısı açık tutulan lahitlerinden

Kaldırdığında berzah, aradaki tülbendi
Ayan olur ümmiye, melekesiz ruzi küda
Bir kara taşa sarılmışta, bu kalbi mecruh
Yalvarır, yakarır duysun diye, O ulu.,
Cenab-ı Huda

Kevserin başında, bezm-i gamdan ney hoşlar
Emzikli çocuklar, bade sunar mukarrebun sınıfına
Yandım diyenlerin ayaklarında bağ, sırtlarında bohça
Kaldırıp götüremediği, aşktan, vefadan, cinastan
Ödemediği, ötelediği birikmiş borçlar

Nasılmış? Görmelimi, henüz nara sarılmak!
Hiç alacağı yokken agyare küsmek, darılmak
Altın sikkelerle yatağına sürülen ırmak
Ecri misli ancak, başını kaşıyan tırnak
Düşündün mü, utancı alnından vurmak!
Bir umudu zayi etmek.,
Kalp kırmak!
Nedir?

Âhını dilemem, sömürülen ahitlerin!
Hesap başa döner, kader ağlarını örünce
Ayağının tozuyum, karınca gözüyüm
Istırap çeken muvahhitlerin
...

25.02.2009