Makber Şiiri - Sinan Karadaş

Ey düşüncemde kalmış o derin sır,
Unutamam seni geçse bir asır.
Doğan güneşime oldun muntazır,
Bana mübassır sade bir ay kalır.

Yıksam bu ahdası olmasam minnet,
Geçici olan şu alem-i mihnet.
Görmesem içinde şifasız illet,
A'lem-i ulema-i sunsun hikmet.

Kalbim kaynaktır göz pınarlarıma,
Sırrım ortaktır düş pazarlarıma,
Yar dalmıştır yar göğsünde uykuya,
Bana bir adı birde acı kaldı.

İmtihan mı bu alim-i ezeli,
Fani hayatta yükledin kederi,
Ettin beni bir zalimin esiri,
Şimdi yatacak kabirin mi kaldı?

Çekmesi zordur bu keder tesbihini,
Her bir âhımı sen istiğfar say.
Ver bana abı hayat denen zehri,
Kan kusa kusa öldüklerime say.

Şu genç yaşımda gördüm fakdül ahbap,
Başımın tümünü sarmaladı ak,
Divan-ı muhasebatta İsticvap,
Beni suçlama kullarına dön bak.

Hiç olmadım sana ehl-i dalalet,
Sana sunduğum Şükürüm kifayet,
Bırak! Yaşatma artık bana zillet,
Yarın görecek cennetin mi kaldı?