Makaslanmasın Yüreğim

Ruhum her ne istese, harfle dökülüyorum,
Set konmasa dilime, şiirle yaşayabiliyorum…

Kötülük düşünmüyor, hakaret etmiyorum,
Dokunmayın artık, şiir yazmak istiyorum…

Fikir ve sanat hürdür hiç olmasın kabahat,
Şair zulüm görendir, ruhu nefsine kat kat…

Vicdanı kaplamıştır, şiirinde maneviyat,
Şairler şiir yazsın, Rab’bim şairleri rahatlat…

Şairler hür olmalı, artık günah saymayın,
Şairler sevilmeli, yazsınlar yasaklamayın…

Şairleri anlayın, artık onları yargılamayın,
Alınganlar okumasın, karşı da çıkmayın…

Tevhit şiir kavramım, yalnız Rab’bi birlerim,
Yedek şiirlerim var, zaman zaman silerim…

Eksiksiz tek ilhamım, dinimi çok severim,
Yeter artık yeter makaslanmasın yüreğim…

Şahsımın ki ihlastır, Rab’bime âşık oldum,
Şiirlerim ki dini bunla mutlu oluyorum…

Sevin veya sevmeyin, ben mesut oluyorum,
Şiir düşüncem geniş, susmak istemiyorum…

Şahsımın bu son şiiri, kararım yeminimde,
Bu sitemlerden değil, başka meşguliyetten…

Bir kısmını topladım, son bir kitap içinde,
1444 Şiir,1444 Sayfa, Selâm Çiçek Köklerinde...

(2002)