Makara. Gül'ün hatrına

İğneyle kuyu kazan da
suya yazı yazan da ben

gerdim gergefime dokuyup nakışlıyorum

bitmeye az kalmış ipliği makaranın
binbir emekle ipek iplikle
simlerle kenarından ortasına
nakışlayıp durdum ya
ben böyle böyle iken

hayat seni oyalarken
yüreğime batırdığın diken
bil ki verdiğin gülün hatrına

bu kaçıncı yaz
yazı götürüp güzü getirmen
aah yaz yaz

sevdiceğim gider gitmez
iki elin kanda olsa yaz
sağ Salim gittiğini yaz

bu yaz yine kaç can aldın deniz ve sen
sen
sen

aydede mi desem mehtap mı
kaç aşığı oyaladın

göğün akşam olduğunda yanan ışıkları yıldızlar
kaç kişiye sevgilinin kapısında serenat yaptırdınız

hep sizlere kandı kızlar
erkekleri bir kalem geç

onların tankları
uçak savarları var
umurların da mı yarları
hepinizin suçu var

sökülüp azalıyor gittikçe makaram
su kalmamış boşalmış ya mataram

çekilecek şey değil madara
hepsi gülün hatrına

yola çıktım sonunda
benden gelip bana giden yolda
ter döküyorum
emek veriyorum
yalnızlar rıhtımında
yalnızlık üretiyorum

bu kalabalıklar arasında
ben beni bulamıyorum

seeen
sen ordasın ama hep aynı yerde
ne geliyorsun ki gelesin
ne gidiyorsun ki gidesin
bir heykel gibi taştan
ve soğuk

bil ki yine de her şey
Gül hatrına

29/Eylül/2010/Çarşamba/Bodrum