Makamsız Hüzün Şiiri - Mehmet Akif Baltutan

Gidiyorsun sessizce siliniyor gül yüzün
Yüreğime çöküyor sanki tonlarca hüzün

Gözlerimden süzülüp kalbe yağan yağmurdun
Gidişinle sen beni tam can evimden vurdun

Oysa ben çılgın gibi delice çok severdim
Yalnız kalbimi değil ruhumu sana verdim

Seni yaşamak vardı çılgın bir istekti bu
Zevkle içtim aşk denen o sihirli şurubu

Belirince hayalin geceme gün doğardı
Mutluluk yağmur olup yüreğime yağardı

Sarhoş oldum bir süre geçmedi sarhoşluğum
Ayıldım ama nasıl yokoldu mutluluğum

Dedin ki bu sevdayı sessizce uyutalım
Aşkımızdan vazgeçip her şeyi unutalım

Çaresizlik içime dantel dantel işlendi
Ve sevdam suçlu gibi ayrılığa fişlendi

Ayrılık zor kelime hiç gelmiyor dilime
Ümitsizlik doluyor uzattığım elime

Nasıl unutsam seni çıkmıyorsun aklımdan
Sanki koca yeryüzü çekiliyor altımdan

Ayrılığın meltemi yüzümüzü okşadı
Gönlümüze aşk hüznü yuva kurup yaşadı

Ne yarım kalan sevda ne uzak düşen yollar
Suç yalnızca zamanda bizi ayıran yıllar

Kaybolup giden nedir koparak içimizden
Geriye neler kaldı dönüp bak ikimizden

Senle dolaşmak vardı özgürce gökyüzünde
Oysa şimdi şarkımız makamsız bir hüzünde

27.05.1991/Maraş