Makamların İsyanı Şiiri - Bir Garip Orhan

Göğsümdeki Hicaz, bir sızı, bir taş,
Ney’le konuşmuş sabaha kadar.
Kim anlar uykusuz akşamları,
Dilbeste dökülür, kalp susar.

Usul çatırdar, çıkrık döner mi?
Rast dedim, gam düştü, notalar yas.
Şarkılar sahipsiz var mı yetimi?
Rast-ı Ferah sessiz, sükut bir faş.

Nikriz’i kim vurdu? Kim söktü besteni?
Bir Beyati, heceleri hala eksik.
Suzinak bir nehir gibi akar mı?
Keman ağır, göz kapakları dikenlik.

Rumeli Hisarında yazılmış her arya,
Taş plaklardan sitem okur hala,
Bir zemin arıyor ruhum makamsız,
Ezgiler nerede, yollar tenha.

Meyhane başına diz çöken udi,
Ferahfeza’sını verir semaya.
Kim bilir, makamlar da küs insana,
Belki girmezler bir daha ruha.