Makam-ı ulyaya Göçettin

(Meşhur Zile Müftüsü'nün Vefatına)

Ah efendim sensiz işim zaroldu,
Yıkıldı memleket dünyam dar oldu,
Bir dahi görüşmek uhraya kaldı,
Makam-ı ulyaya göçettin Hocam.

Ah efendim yetim koydun bizleri,
Görmez olduk o mübarek yüzleri,
Duymaz olduk o hikmetli sözleri,
Makam-ı ulyaya göçettin Hocam.

Arifler arifi irfanın hadsiz,
Sensiz şu dünyayı neyleriz ki biz,
Bütün gönüllerde koydun derin iz,
Makam-ı ulyaya göç ettin Hocam,

Ağlıyor Zile'nin kale, kulesi,
Ağlıyor beyleri hem de kölesi,
İstiyor ardından herkes ölesi,
Makam-ı ulyaya göçettin Hocam.

Ağlıyor her duyan, Kabristan şadan,
İstedin Allah'tan erdin muradın,
Sağlar mükedder ya, ölüler handan,
Makam-ı ulyaya göçettin Hocam.

Diller ve kalemler konuşmak ister,
Kaçırdık ki elden kavuşmak ister,
Allah'ım cinanda bizlere göster,
Makam-ı ulyaya göçettin Hocam.

Mücdeciler sizi bize mücdeler,
'Hazırlanmış köşkü, saray, hem neler'
Bilseidik ağlayanlar hep güler,
Makam-ı ulyaya göçettin Hocam.

Ağlıyor, camiiler, alem minare,
Hacılar, Hocalar yandı bu nara,
Ah efendim yarelerim kim sara,
Makam-ı ulyaya göçettin Hocam.

Meftuniyem doyamadım tadına,
Aşık idim Arif Kılıç adına,
Beni kimler alır, artık yanına,
Makam-ı ulyaya göçettin Hocam.