Kul gafilse Rabbinden; onun nefsi emmare!
Nefse tabi nadanlar; ne emretse yapıyor!
Yoksa şayet diyanet; sırf ziyandır semere!
İlah yapıp hevayı; gece gündüz tapıyor!
Nefse olmaz itimat; mutmainne olmadan!
Kul edemez terakki; onu hasım bilmeden!
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
İyi öğret nefsine; tevekkül-ü etemmi!
Nar’a nur’a hamd edip; terk etmeli sitem’i!
Bir numune istersen; gör İbrahim ethem’i!
Tacı tahtı bırakmış, eşikleri öpüyor!
Sen Allahtan razıysan; oda senden razıdır!
Ona sonsuz itimat; en önemli farzıdır!
Rızasına giden yol; ol Habibin tarzıdır!
Marziyeyi istersen; bak o neler yapıyor!
İşte sana beş makam; beşincide kıl karar!
Çıkamazsan oraya; tarif olmaz o zarar!
Rab kulunda daima; ihlâslı kulluk arar!
muttaki muhlis kulu; kendine dost yapıyor!
Dostlarına hüzün yok, korku yersiz onlara!
Hep huzur ve sürur var; böyle ins ve canlara!
Namzet kılar onları; ukbada cinanlara!
Hak dostunun sonunu; gör ne hoş yapıyor!
EYVÂLLÂH MUHTEREM
TAM PUAN
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta