Azabı aşktan,
Ellerim titrek bir hüznün kimsesizliğiyle...
Belki baştan sona yalnızlık kalıbında
Bırakıyorum kendimi bir başka rüzgara
Ya da anlamsız trajedilere...
Azabı aşktan,
Kerelerini bıraktım son kezlerin.
Boşluk bana bile fazla,
Hangi kırıntıyı aşk zannediyorum?
Kimsesiz kaldırımları arşınlamakla geçirdiğim zamanların anlık duraksamalarında
Gölgeler,
Beklenene nazır
Otobüs penceresinde buğusu kadar kederlenen bir adamın hikâyesi...
Temmuz bize uzak yazları tarif eder
Yaklaşan ve beklenen gelecekteki geçmiş sızıntıları
Uçurumun kıyısında...
Kayıt Tarihi : 6.7.2015 10:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!