Makam Şiiri - Hamza Mamaş

Aldırmadan yaşa.
Alınganlıklar dünyasında.
Belgenin belirlediği makamlara takılma.
Zira sen mabut değilsin haşa.

Dün bebektin emekliyordun.
Altın biberondan süt emiyordun.
Makamın gücünden ne bekliyorsun.
Kabir kapısı yönüne sürükleniyorsun.

Varsa sevgi; neşe var, huzur var.
Küçüktür dil, büyük yaralar açar.
Zalimane bir tavırla yükseliyorsun.
Ne kötü. Nemruta özeniyorsun.

Anlık dünya, bir anlık hayat.
Gönüllerde olunca edilir rahat.
Sen dönmüş hala makam diyorsun.
Haşa! sanki rızkı sen veriyorsun.

Aslı toprak olan bir yapısın oysa.
Rızık kapılarından sadece bir kapı.
Mevla senin gibi milyonlar var etti.
Seni; dünya mirası ile imtihan etti.

Elinin altında at, avrat, servet, silah var.
Dalkavuklar ki insanı hutameye atar.
Sen hala riyakara paye verme derdindesin.
Adamlık ve adaletin neresindesin.

Ne yazsam, ne desem dinlemeyeceksin.
Elinle cehenneme yol edeceksin.
Yazık ki makamın malından geliyor.
Hatırlatayım; makbere mallar gelmiyor.