Türküler ağlatmazdı beni çocukken.
Devletin güdümünde ki müzik zevkimizin tek kaynağı olan Devlet Radyosunda, (Niye Halk Radyosu değilse) sistemin halka zorla dikta ettiği, Hafif batı müziği veya çok sesli bilmem neresi orkestrasının, bünyemize ters müziğinin arasında Türkü Saati olur.
Genelde Diyarbakır Radyosuna bağlanılır. En monosundan tek sazlı (Saz gerçek manasında kullanılmıştır.) ve bağrı yanık bir Anadolu Aşığının içli sesi bütün odayı, hatta mahalleyi sarardı.
Herkesin kulakları dikilir. Radyonun sesi açılırdı. Yan komşularda radyonun sesini duyar onlar da hemen son ses açar ahenk sağlanır. Etrafta ne kadar insan varsa o kara kutunun etrafına toplanır pür dikkat çalan türküyü dinlenlerler ve bir çoğu ağlardı.
Bir ayin veya ritüel gibi;
Her Türkü Saatinde bu ritüel tekrarlanır, Ağlanırdı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta