Maide-i Rahmani Şiiri - Cihat Şahin

Her mevsimde bin sofra, serer biri zemine
Buna rağmen mucize(!) istiyorsun sen yine!

Her tarafta meyveler, ağaçlarda sallanır!
Akıl etmez şu münkir, bunlar nerden yollanır?

En arifi(!) şaşırıp, yar edinir toprağı(!)
Bu cehline güldürür, her nebat ve yaprağı.

Her bir tarla ve bahçe, Rabden inen sofralar!
Şunlar ile o, Rahman, kullara mesaj salar.

Tüm sebepler toplansa, bir Maide kuramaz!
Çünkü onlar bu işin, esrarına varamaz.

Onlar birer memur ki, böyle güçten muaflar!
Kızdırıyor tümünü, insten çıkan şu gaflar.

Her mevsimde sofralar, farklı, farklı oluyor
Nimetleri veren zat, ihtiyacı biliyor!

Kışın vermez karpuzu, yazın vermez portakal!
Çilek verir baharda, sonbaharda ayva al!

Kış ortası verseydi, kara, beyaz üzümü?
Nafimidir insana, varmı idi lüzumu?

Hiç domates gider mi; zemheride söyleyin?
O, sadece hoş olur, yaz gününde öğleyin.

Nerden bilsin nebatlar, böyle tıbbi işleri?
Ancak Alim, Hakimdir, ikram eden aşları!

Ne havadan ne sudan, ne güneşten Maide!
Mün’im dendir her sofra, budur kudsi kaide.

Ne anandır ne baban, toprak perde fıtrata!
Olsa bile türaptan, insanlığa ilk ata.

Onu maya kılan zat, bil her şeye muktedir!
Ondan gafil akıllar, her daima şektedir.

İsraf etme ye içte, Allah sevmez hederi!
Sanma her şey bedava, var mutlaka ederi!

Tüm sofralar numune; devamları ukbada!
Numunede boğulma, olsun aklın ipka da!

Cihat ŞAHİN
08.08.2010-İZMİR