Maide - Garip Çoban Şiiri - Engin Demirci

Seni seven senin gibi olmalı.
Kusursuzluk hiç kimse için
Öpülesi özlemler, Rahman’ın dergahına uzansın bir duada şems vakti.
Hiç kimse/n gibi.
Bir ben var, benden içeri.

Hiç kimsesiz olan karanlıktaki k/adın.
Sen sevgiyi ağaçlardan toplanan meyvemi sanırsın.
Aşk istiyorsun, sadece aşk!..
Cömert olan rüzgardan, bu keskin ayaza karşı.
Bir ben var, benden içeri.

Bitmekte olan mevsim dalga dalga.
Ama nasıl s/öz edilebilir aşktan.
Ki, aşk garip!..
Ve aşkın bilinmez.
Bir ben var, benden içeri.

Ve doyumsuz iştahıyla yalnızlığın.
Kuru yaprak arasında serçe misali feryadın.
Duruyor birbirine yaparken n/azın.
Bir şeydir, başlı başına bir meziyettir.
Bir ben var, benden içeri.

Giden için aşığa sermaye olan c/an’dır, c/anan.
İyice alçalmış göğün altında özlem.
Erenler’in sultanından himmet almış sabah.
Kırmızı, sarı yapraklara yakışıyor k:ar’lar.
Bir ben var, benden içeri.

Bir kuş dağıtır uykuda olanlara aşktan nasibini.
Parktaki gül bahçesinde kalmış anılar.
İnsanın kendiyle çekişmesinden korkuyor mevsimler.
Öğrenelim bir kabirde nefes alıp verenin edebini.
Bir ben var, benden içeri.

Anacığım iki g/özüm benim.
İllede duanı almaktı bu dünyada yolum.
Vah sana vah bana dünya.
Ne senin ne benim gözyaşlarım durmuyor.
Bir ben var, benden içeri.

Kendine sığıntı olmaktan kurtul.
Bir elini bırakıp öbür elini öptüğüm .
İçin için ağlıyor aklın.
Yine gönül akıla iltica etti besmeleyle.
Bir ben var, benden içeri.

Nehirler öldüm bittim demekte.
D/ağlar gibi oda endişeli yiyip bitiriyor kendini.
İllede mezarlıktan geçmeli yolumuz.
Sahipsiz kabirlerin otları kurumuş.
Bir ben var, benden içeri.

Düşünecek takati kalmadı aklın.
Gönüle düşen ateşten alevler dua ediyordu.
En güzel şiirler yazılmalı o düşe yarenim.
Sessizliğiyle beyaz bir çiçek yükselir kurumuş çalıların arasından.
Bir ben var, benden içeri.

S/anki bir b/aşka, kaderdir h/içim.
Ve her zaman ki gibi ateş.
Bize alevlerden anlam biçer ibrahim’in duruşu.
Vuslat’ın anlamı içindedir gücendiklerimizin.
Bir ben var, benden içeri.

Seherde uyanan kuşlar tutuyor öğüdü, emiri.
Söz ederiz akıllı insan kim dir?..
Rabbin’den gelen öğütleri, düşünüp akledene aşk olsun.
Ne kadar az şey olduğunu anlatır hayat sultanım.
B/aşka bir şey için değildir, sevgim.
Bir ben var, benden içeri. (Y.ed)