Dinimizde kabul edilemez zorbalık,
Hüküm neyse o; yok kimseye ayrıcalık.
Gerçeği bırakıp uyma elin sözüne,
Kur’ân bizlere ne diyor bak! Dön özüne!
Haktan ve hakikatten çok ama çok uzak,
Peygamber Efendimize kurdular tuzak.
Yahudi ve Yahudilerin öncüleri,
Çıkardı ağzından baklayı sözcüleri:
“Kavmimizle aramızda var bir husumet,
Fakat bir şartımız var; lehimize hükmet!
Ya Muhammed! Bunu çöz, olalım Müslüman,
Hem halkımız da gelir imana o zaman.”
Ne Allah ne de Resulü değilse razı,
Kimin olabilir ki buna itirazı.
Kur’ân’daki ahkâma tâbi olunmalı,
Müslüman, haklının yanında bulunmalı.
Dileseydi Rabbimiz, olurduk tek ümmet,
İmtihandır bu; vardır elbet birçok hikmet.
Dönüş Allah’a, hayırda yarışmalıyız,
Uzak kalınmaz, İslâm’la barışmalıyız.
İlahi hakikate gözlerini yuman,
Çeker kendisine belâyı, hâli duman.
Hükümlerin en güzelini veren Hakk’tır,
İnanmayan acı azaba müstahaktır.
Kayıt Tarihi : 11.10.2025 16:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!