Mai ve Siyah Şiiri - Nisa Mayda

Geceyi, gece yapan neyin sessizliğiydi? Hemdemin olmayışının hamuşumuydu? Süveydandan dilhunun oluşumuydu?
Yoksa, mültefitinden efsunkar oluşu muydu?

Neydi gözlerindeki kibr-i hayat,
Sahi, sen hiç aradınmı  fecri vidanın da, ahu zarında yoksa bir seher vaktindemi huşu buldu yüreğin, gözlerimdeki mai siyahta

Şirayet ettirdin,
Berceste eyledin sonra da payidar kıldın gecenin sessizliğini,
Babayanin ile perestiş eyledin,
Pestenkerani eylemeden gecenin sessizliğini.

Benki  gecenin karanlığında efsununa daldım
Yitirdim şems-i umudu,
Ve çöl eyledim kalbimi sessizliğine

İşte o zaman farkettim, seni bigânem olduğunu,
İşte o zaman anladım gecemin sessizliğin nedenini,
Halbu ki senin yaşattığın mültefitinden gelen yeisliğindenmiş
Sessiz olan gecemi yine sessizliğe ve sensizliğe büründürdüğünü...

Çeşm-i siyah oldu gözlerimden akan yaşlar,
Figan eyledim gökte uçan kuşlara
Lâkin;
Kimseler duymadı sesimi
ve ben yine fecrin sessizliğine gömdüm yüreğimi
Gayrı müsterih olmaz yüreğim bu derde düştü düşeli