Mai Geceler Şiiri - Ali Gençay

Son gördüğünde
Kar suyuyla yüzümü yıkıyordum
Ellerimde kopardığım kardelen kanı
Gözlerimin altına çizdiğin is
Ele veriyordu sabırsızlığımı
Beyazın bende bıraktığı korku
Kinini gizlendiğin garip his
Geceden mi? Kırık hayallerim
O gece pencerede ağlayan sendin
Bendim ayın başında dikilen
Bendim güneşe kement atan
En karalardan sana ışık getiren

Ağaran güne uyandım
Minarede uykudan hayırlı çağrı
Yarım kalan düşleri dizdim gerdanına
Göz bebeklerimde gittikçe büyüyen acı
Gökyüzünde nuru dökülmüş bir hayatın
Filizlenen yaşam çağrısı

Uykun ölüm mü?
Gece boyu sönmedi odanın lambası
Korkuyor musun? korkma!
Sabrını öldürene ceza yok
Yok huzur sevene yaşam boyu
Korkma yinede aşk öldürmez insanı
Hem gece yeni başlıyor
Bozdum saatim zembereğini
Sessizliği delen tik taklar yok
Yok artık saat başı radyoda haberler
Yok arzuyla sıralanan istekler
Kimse bilmez, bilinmez
Güneş sabah ne yandan doğar
Ne yandan gelir, gelecekler
Çıplak ayaklarla ezilen acılar
Kanar yersiz umutlar
Ağlar gülmesi beklenen bulutlar
Güler yağmuru bekleyen çiçekler

O kadar acı ki
En yakınında uzak olmak
O kadar ağır ki
Seninken elin olmak
İstemiyorum nefesimi, soluğumu
Sensiz harcamak

Uzansam, tutsam saçlarından
Çeksem nefesini göğsüme
Yakalasam kaderini
En can alıcı yerinden
Divitime yetmeyen mürekkep
Donmadan yazsam
Yazsam, damarlarımdaki kandan
Sevdam..