Mahzunuz ya Rabb. Şiiri - Nisari Özdoğan

Himmet et ya Rabb'i bize bir umut.
Ağa mahzun, paşa mahzun, kul mahzun.
Üstümüze çökmüş bir kara bulut,
Vatan mahzun, millet mahzun, yel mahzun.

Ocaklar kasvetli duman tütmüyor.
Hoyrat el dokunmuş güller bitmiyor.
Bahcelerde şeyda bülbül ötmüyor.
Bahce mahzun, bülbül mahzun, gül mahzun.

Tabutlanmış, cemaatsiz ölü var.
Musallada üç cenaze aşikar.
Biri haslet, biri töre, biri ar.
İmam mahzun, ölü mahzun, sal mahzun.

Arslan itten darbe yemiş yaralı.
Günlerimiz fırtınalı boralı.
Baharımız kışa dönmüş karalı.
Çiçek mahzun, yaprak mahzun, dal mahzun.

Büyük diye baktığımı; göz tutmaz.
Küçüğe nasihat etsem; söz tutmaz.
El açıpda yalvarmaya; yüz tutmaz.
Gönül mahzun, boyun mahzun, el mahzun.

Boşa koyduk dolmaz, dolu almıyor.
Mürşitsiz Derviş'ten derman olmuyor.
Tebdili mekan da ferah bulmuyor.
Gurbet mahzun, yolcu mahzun, yol mahzun.

Yaratan Rahman'dır incitmez kulu.
İnsan, bela bulur saparsa yolu.
Yağmurlar felaket, sağnaklar dolu.
Deniz mahzun, ırmak mahzun, göl mahzun.

Zoru yenmek elbet, bize has gibi.
Neden kalpler gam toplamış, pas gibi.
Bayram gelmiş; sanki bize yas gibi.
Köyüm mahzun, şehir mahzun, il mahzun.

Önümüze koyup tekrar Lozan'ı
Biliyoruz bu oyunu bozanı.
En son susar bu milletin ozanı.
Ozan mahzun, sazı mahzun, tel mahzun.

Korkak itler döşe çeker kuyruğu.
Olamayız hiç kimsenin uyruğu.
Ar geliyor yaban elin buyruğu.
Lisaniyem; lisan mahzun, dil mahzun.