Mahzunlaşmak! Şiiri - Mustafa Cilasun

Bir türlü
Kendimi alamıyorum işte
Dinledikçe, yüreğimin ürpermelerinde

Mısraların
Ahengindeki güzellikte
Nağmenin hüzün koklatan asudeliğinde

Hali alıp
Götürüyor ötelere
Hadsizliğim akla gelince kederi benimle

Şimdi
Ben neyleyim billahi söyle
Çaresizliğin ikliminde renksiz hislerimle

Bülbülün
Figanı hani duyulmuyor
Gül kokmuyor, hali yılgınlık bizar ediyor

Seher
Vaktinde haber veriyor
Ezan niye okunuyor, nereye davet ediyor

Nefsim
Perişanlığında çırpınıyor
Vakit mi kalıyor, geçen yıllar ne hatırlatıyor

Hücreler
Eriyerek nihayet kesbe diyor
Zihin dirliğini kaybediyor, gözler fersizleşiyor

Herkesten
Medet bekleniyor asliyet
İhmal edilerek kalp bizarlığında an’ı bekliyor

Halim
Kalmıyor, dayanmak ne çare
Umutlara uzanarak hasenatı hatırlamayı diliyor

Lakin
Bir boşluk gözlerimi alıyor
İhsan iyilik müdavimini anıyor, hal mahzunlaşıyor

Yaşamak
Mefkûresiz solumak
Bana kalıyor, solgun yolculuk bir hal mi bırakıyor

Neyleyim
Hangi çarelerde demleneyim
Zaten bencileyim, dertlerimle halimde serinlerim