Mahzuni Şerif Şiiri - Hacı Kozludere

MAHZUNİ ŞERİF’E…
Gönüllerin dağındasın
Sakın inme kal Mahzuni
Bahçesinde bağındasın
Yaprak yaprak dal Mahzuni

Karanlığı yara yara
Uçtun sonsuz bir diyara
Gitme bizden uzaklara
Yağmur yağmur gel Mahzuni

Arı gibi döndün durdun.
Hümanist bir dünya kurdun.
Çiçek açtın, meyve verdin.
Petek petek bal Mahzuni.

Özün yüce, sözün yüce
Halk ozanım közün yüce,
Gün kurudu yandı gece
Irmak ırmak dol Mahzuni.

Canlar canı hele hele
Al sazını dokun tele
Yıllar aylar geçse bile
Çiçek çiçek gül Mahzuni

Engizek’ten Şar Dağına,
Güller sersem ayağına.
Ta uzaktan en yakına,
Türkü türkü tel Mahzuni.

Sarı gümüş, mor kehribar.
Veysel’e git, Nazım’ı sor.
Pir Sultan’ı Yunus’u gör.
Damla damla göl Mahzuni

Bilgi insanın emeli,
Bilim dünyanın temeli.
Bilmem daha ne demeli,
Kitap kitap dil Mahzuni.

Hacı der ki: Ulu Çınar,
Coşan ırmak, akan pınar…
Bağrında bir ateş yanar,
Duman duman kül Mahzuni.

3-4 Temmuz 2007