Mahzun Sevinç Şiiri - Bilal Yavuz Şiirleri

yaşamın en güzel sahne performansıydı rol yapmamak

içindeki o tamtakır kavanozun kapağını bir sıyır da gör

içlerden göklere kanatlanan ne kelebekler keşfedeceksin

bayındır bakışlar, güzel bereket suda

tadılmazın tadı mı, görülmezin yüzü mü

dallarında gülibrişim çocukları; buruk

petunyalar; kar suyunda serpilen kainat çiçeği

yeşilin nefesini hisset, ak mavilerin taksimini

ıslığını bozkırların, meraların utancını buğuda

ruhunu poyrazların, gülüşünü yağmurların, dansını ateşlerin

içindeki boşluğa batırdığın çiviler gibi ceset kokan şehirler
içindeki evrenin yıldızlarını keşfet gözlerini çevirip kalbine

bir vapur Nuh adaşı; hayret makamı özerk tefekküre

ve güneşte kavrulan esmer merhamet bozkır teninde

bir ormanda bir ırmağın bir ceylanla buluşması endamlar

sararmış mahzun fotoğraflar emsali kartondan albümlerde

filmleri kopuşmuş sılanın; paslanmış denklanşörü gurbetin

gel etme gel etme gülleri tomruk; ahvah çiğdelerinde

gül şerbetine uzatırken ağzını dibine inen serinlik sanki

hilalden bir güneşin altında gölgelenirken güzbatımı
ölümün üzerine sürüyor motorunu Hamza yürekli

panzerlerin altına yatan Ömer öfkeli kalbi kırıklar

savaş uçaklarına tornavida fırlattıran gariban sevda

bir ateş ki tutuşmaz her fitilde en doğru en dobra

uğramaz şehadet -sade İslam- demeyen son nefese

yalan oğlu yalan; hamaset destanlarında gördüğün

öldürmeler değil yaşatmaklarmış asıl kahramanlık

tankları durduran o şefkat çıplağı ellerimizden öğrendim
kendisine çevrilen hayın namlulara; konuşur gibi mikrofona

son anda dahi -gel vazgeç evladım- diyen ananeler mesela

utanır sloganlar; işte bu anlatılmaz işte bu yaşanır

idam isterken bile şu heba edilenlerine üzülen kırgınlık

tutuşmuş Hakk aşkıyla kavrulmuş abdal cehennem hey

maşkunun hasmını beklemektedir; taşkın

içimde hep bir senler beklemektedir, aşkın

beklemek; beklemektedir, beklememeyişleri

beklememek; beklememektedir, bekleyişleri

gayrı eminim, hüznün en yakıştığı gönüldür mahşer yeri