Mahzun Sevda Şiiri - Tuncay Ağyol

Birgün o mahzun sevdadan geriye kalan
yanlızca hüzün kalır.
Sende birgün anlayacaksınki yapayanlızsın.
Arayıp sormalarının boşuna bir emek olduğunu.
Yılların verdiği baş dönmesiyle çaresizsin .
Ah birtanem.
Esrarlı bir sesi vardır.
Yaprakların rüzgarda.
Onları seyrettiğinde ayrılığın acısını hissedersin.
Bir ayrılık busesi kondurursun yanaklarına.
Bu zamanı durdurmaya gücün yetmezki.
Film şeridi gibi akar gider ayrılık
Çaresizsin.
En güzel aşk bile ihanetle sonuçlanır.
Akar gözyaşları.
Bazı şarkılar bile aşkı yanlış anlatır.
Ve sevda dediğin bir labirenttir
İçinden çıkılmaz
Köşelerde üşüdü ellerimiz ve ayaklarımız.
Oysa sevda uğruna baş koyduğumuz dava kutsaldır.
Hiçbir yanlış yapamazsın korkarsın.
Ömrümüz sevgi talanına laik değildir.
Bize yanlızca akşamları dost oldu.
Sonunu görmediğimiz bir yoldu yürüdüğümüz.
O mahzun sevdanın
Peşine düşüp gittiğimiz.