Mahzûn Mâbed Şiiri - Mecit Aktürk

Kalemlerin ucunda, her mahfilde dildeyiz
Yine girdap içinde yine azgın seldeyiz
Ey Muhammet ümmeti acınacak haldeyiz
Suçlu sen, ben, hepimiz sebep belli; ruh noksan
Mabedim garip, sessiz; esir Mescid-i Aksa'n

Aynı gaye uğruna toplu atarken yürek
Fırkalara bölündük büküldü güçlü bilek
Zelil, hem rezil olduk fazla söze ne gerek
Bir sebebi var elbet ağıdıma uyaksan
Uyan da bir isyan et; esir Mescid-i Aksa'n

Direnirken Filistin karşısında tankların
Ne arıyor gözlerin ardında ufukların
Yere batsın beyhude hamasi nutukların
Ürkerdin suretinden bir kez aynaya baksan
Kurtar esaretinden! Esir Mescid-i Aksa’n

İslam ile savaşa çağrıyken çalan çanlar
Nerede çağ kapayıp yeni bir çağ açanlar?
Sine-i sin'e zuldür bu meydandan kaçanlar
Bir meydan ki mayası şehit kanıdır sıksan
Dindir artık bu yası, esir Mescid-i Aksa’n

Hani Kur’an kutsaldı koruyup çiğnetmezdin?
Hani mazlum gördün mü el verip inletmezdin?
Hani "davam!" diyordun hiç ihanet etmezdin?
Hani şeref, haysiyet, bir cevap ver ayıksan!
Sanma susmak meziyet! Esir Mescid-i Aksa’n

Allah’ımız var bizim; sen duanı yap ama
Gör oynanan oyunu gözlerini kapama
Çaresiz geleceksen yanaşma hiç kapıma
Yıkılırdı şer duvar bir kez ayağa kalksan
Kulak ver inleyen var! Esir Mescid-i Aksa’n

Yer dahi yeşermezken su vermeden, rahmetsiz
Zafer mi bekliyorsun savaşmadan, zahmetsiz?
Ne oldu milletime; pısırık, azametsiz
Âkıbet hep musibet sen nefsine çıraksan
Nefer bekliyor nöbet; esir Mescid-i Aksa’n

"Neden bizi buluyor?" diye sorma her bela
Tohum fitne tohumu sonuç; her yer Kerbela
Vahdet gayret beklerken kolay dinmez bu salâ
Az şey midir mesela öfkenden iz bıraksan
Yıllar geçti bak hâlâ esir Mescid’i Aksan

Fırtına dünden şedit, düşman olsa da yaman
Ahmaktır celladından merhamet, medet uman
Ey vahdeti bilmeyen, tefrikaya göz yuman!
Çiğnendi onurumuz, zelil, yer ile yeksan
İnleyen göz nurumuz; esir Mescid-i Aksan

Güçlü, haklı sansa da gücü elinde tutan
Son nefeste hatırlar gerçek neymiş, unutan
Karanlık çöktüğünde kasvet olsa da sultan
Güneşe gebe her tan, sen ahdine sadıksan
Kudüs sana da VATAN! Esir Mescid-i Aksa’n

Yazıklar olsun bize zincirleri kırmazsak
Bize tuzak kurana biz de tuzak kurmazsak
Gür çıkar mı sesimiz birlikte haykırmazsak?
Ye'sin bayrağı insin, yol bulunur Burak’san!
Yeter bu hasret dinsin esir Mescid-i Aksa’n

Yangın var yüreğimde; canım yanıyor canım
Tam şafak söktü derken çevrildi dört bir yanım
Sebep yine gafletti, bu yüzden perişanım
Nasıl dinsin bu elem, el uzatsam...sen yoksan?
Ağlasın kara kalem; esir Mescid-i Aksa’n

İlâhî, şahidimsin gönlüme düşen odun
Tesellim inayetin, Müntakîm olan adın
Adresi, Yüce Katın bunca âh’ın feryâdın
Alçaklara acınmaz yerin dibine soksan
Sanadır bunca niyâz! Esir Mescîd-i Aksa’n